Kapandık içimize, kestik irtibatları.
Başkasının derdine, tıkadık kulakları.
Nedendir ki her şeyde egoist oluyoruz?
Ne kaldı ki geriye? işte bak gidiyoruz.
Delikanlı çağına, hadi cahillik dedik.
Dedik, ettik eyledik, her haltı her dem yedik.
Yaptığımız yanlışta, hep ısrar ediyoruz.
Ne kaldı ki geriye? işte bak gidiyoruz?
Menfiyi unutarak, yaşayalım demleri.
İyide buluşalım, unutalım kemleri
İşte hayat bitiyor, sonuna varıyoruz.
Ne kaldı ki geriye?işte bak gidiyoruz.
Şu an yaşıyorsak ta çıkarmıyız yarına?
Uzatalım elleri, herkesin yardımına.
Yaşadıkça hayatın, tadına kanıyoruz.
Ne kaldı ki geriye? işte bak gidiyoruz.
Almalıyız herkesi, kanadımız altına.
Oturmalıyız bizler, gönüllerin tahtına.
Tayfun, bora misali, durmadan esiyoruz.
Ne kaldı ki geriye? işte bak gidiyoruz..
Yaşlılık durağında her şeye el salladık.
Tekleyip te durarak ahlandık ve vahlandık.
Haram helâl demeden, her şeyi de yiyoruz!
Ne kaldı ki geriye? işte bak gidiyoruz.
Halil müftüoğlu 30.08.2020
Kayıt Tarihi : 4.9.2020 15:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!