a-İflâs ettim ne yazık! Şiiri - Mikdat Bal

Ömür denen sermaye yavaş yavaş biterken
Ölümü hatırlayıp irkileceğim yerde!
Zerre zerre ölerek, kayıp olup yiterken
Dünya kadar derdim var, ahiret derdi nerde?
Ömür denen sermaye yavaş yavaş biterken

Su gibi akan zaman penceresinden bakıp
Şu benimdir sanarak malımı sayıyorum
Ahiret deryasına gaflet içinde akıp
Dünya’ya tutunurken o yöne kayıyorum
Su gibi akan zaman penceresinden bakıp

Hâlden hâle geçerek heyecanla karışık
Yarına neler saklı, bu gün nasıl bitecek?
Gayba ait bilgim yok kaderimle barışık
Korkarım gaflet beni bir girdaba itecek
Halden hale geçerek heyecanla karışık

Senelerdir süren bu yolculuğun ardından
Varacağım mekânı tahayyül ediyorum!
Onu çok ihmal ettim şu dünyanın derdinden
Dayalı döşeli mi, nereye gidiyorum?
Senelerce sürecek yolculuğun ardından

Bilirim herkes ancak gönderdiğini bulur!
O halde verdiklerim çok değersiz şeylerdi
Ahret yurdu ey gafil böyle mi imar olur?
Nefsim aldatıyordu çok vaktin var söylerdi
Bildim ki herkes ancak gönderdiğini bulur!

Öyle bir yolculuk ki ne sermaye ne azık!
Üstelik bir sürü borç, alacaklılar bekler
Kendime zulüm ettim iflâs ettim ne yazık!
Nefsimin mağduruyum nasıl ödenecekler?
Öyle bir yolculuk ki ne sermaye ne azık!

Mikdadî mücrim bir kul, Yaradan’ı biliyor!
Affeder ikram eder lütfü keremi boldur
Allah var, gam, keder yok rahmetini diliyor
Dinimiz Yüce bir din bu yol ne kutlu yoldur!
Mikdadî mücrim bir kul, Yaradan’ı biliyor!

Şair Mikdat Bal