a-Her şeye rağmen şükreden kişi!

Şu doğan güneşe bak gören gözlere şükür
Yeni doğmuş gibiydi göremeyebilirdi!
Balkona kadar çıktı, tutan dizlere şükür
Tekrar içeri girdi, giremeyebilirdi!

Kapının eşiğinde ayakları takıldı
Bereket ki minderin üzerine yıkıldı
Vecde gelip o anda şükür namazı kıldı
Seccadesini sermiş seremeyebilirdi!

Tansiyonu yükseldi, beklemeye başladı
Gönlüne hüzünleri yüklemeye başladı
Sandalyeye oturdu, teklemeye başladı
Sancıyla nefes aldı, veremeyebilirdi!

Göğsü daralıverdi, her tarafı ağırdı
Bulaşık yıkıyordu, hanımına bağırdı
Ne olur, olmaz diye çocukları çağırdı
Telefonun yanına eremeyebilirdi

Çoluk çocuk yetişti görüverdi orada
Öperek gözlerine sürüverdi orada
Hüzünler defterini dürüverdi orada
Nankörlük etmiş olsa düremeyebilirdi

Günü hareketliydi, bir yanış bir sönüştü
Şükürle elemleri, mutluluğa dönüştü
Şükrünü ifa etmek, gül dalına konuş’tu
Gülistanda gülleri, deremeyebilirdi

Ozan Mikdadi