Yıllar geldi geçti de; hala gencim sanırım.
Ne zaman gelir acep? hayatta son yarınım.
Geçen gençliği anıp, durmadan vahlanırım.
Mevcut olan yaşımda hep gençliği ararım.
İmkânsıza ulaşmak, hep ideal oluyor.
Hep ona varmak için, gönül buna zorluyor.
İçimde bilmeceler, bir kurt gibi uluyor.
Bıraktırıp baharı, hazanı bulduruyor.
Ağlayarak göz yaşım, gözyaşı gölü oldu.
Her onulmaz arzumla, gönlüm dertlerle doldu.
Hayat meşgaleleri, oldukça beni yordu.
Dost sandığım insanlar! ne aradı ne sordu.
30.09.2020
Halil müftüoğlu
Halil Müftüoğlu
Kayıt Tarihi : 30.9.2020 15:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!