a-Hali perişan! Şiiri - Mikdat Bal

Gözünü, gönlünü mal hırsı ile
Bürüyen insanın hali perişan
Özenip hayvana tırısı ile
Yürüyen insanın eli perişan

Cebinde var ise bir kaç kuruşu
Kendine güvenip sakat duruşu
Gerçek ayan olup köhne görüşü
Çürüyen insanın malı perişan

Çalıştım kazandım mal benim deyip
Yetimin fakirin hakkını yiyip
En iyi kumaşı ipeği giyip
Sürüyen insanın solu perişan

Böbürlenen kişi kaba kereste
Tek başına gezer aheste beste
Mecnunca Leyla’yı Arzu, heveste
Arayan insanın çölü perişan

Çarpık çurpuk yönde edip seyrini
Tanımaz kârını, bilmez hayrını
Bir yanlış bulurum diye gayrını
Tarayan insanın yolu perişan

Maraba beğenmez şimdi ağayı
Elbette sevmezler böyle boğayı
Hayvan sever imiş, sözde doğayı
Koruyan insanın dölü perişan

Ozan Mikdadi