a-Güllerim kırıldı Şiiri - Mikdat Bal

Güllerim kırıldı boyun eğdiler
Gel bülbülüm gonca güle kon demem
Dallarını deste deste yığdılar
Bekleyip onlarla sen de yan demem

Ötme bülbül ötme bağrımı delme
Bu bağ viran oldu bir daha gelme
Başka bir yer ara kahrından ölme
Bırakıp da gitsen artık dön demem

Bülbül iyi tanı gül’ü diken’i
Koparıp kökünden onu sökeni
Eğer bulunmazsa gülün dikeni
Ben kendim dikerim buna son demem

Dar geliyor artık altın kafesin
Havan da kalmadı, bitti nefesin
Çok uzun zamandır kesildi sesin
Dut yuttun bilirim beni an demem

Aşk ile sevenin aktır gülleri
Daimi zikirde Haktır dilleri
Dikenler kanadır titrek elleri
Gülün rengi derim ona kan demem

Mikdadi sözünü nasıl bağlaya
İstemez sonunda yürek dağlaya
Hayat devam eder güle ağlaya
Beni mutlu zannet, dertli san demem!

Şair Mikdat Bal