A Gözyaşı ve Göz. Şiiri - Halil Müftüoğlu

Gözyaşı;
Manevi çoraklıktan ebedi kurtuluşun,
Sevinçli vahalara haz ile ulaşmanın,
Cananın kapısını usulünce açmanın,
Lezzetidir sevincin, mutluluğun vuslatın.

Fani alem yanında ahrete yansıması,
Gelişin işareti gidişin parolası.
Gidişlerin hüsranı gelişlerin lezzeti,
Tüm sefil arzuların benliği terk etmesi.

Sevgilinin dizinde sükûnete vardıran,
Yüzler üzerindeki huzura kavuşturan.
Halveti aydınlatan sebeb-i meşaledir.
Her dökülen gönülde karanlık izaledir.

Acziyet ifadesi olarak hep dökülen,
Nedametler adına Allah için sökülen,
Şehidin akıttığı kanlar kadar kıymetli
Rahmani aktığında söndürür Cehennemi.

Hasret damarlarını usulca hep okşayan,
Ne söz ne de kelâmla hiç anlatılamayan,
Sevgili arasında sırlara hep tercüman.
Onların sevgisine aracıdır her zaman.

İnsanı ferahlatan çok sihirli bir damla
Dökülür firaklarda ve de kavuşmalarda.
Sevincin anahtarı, gönüller yelpazesi,
Burukluğu giderir rahatlatır hep bizi.

Duyguları dertleri meltem gibi okşayan
Korkudan arındırıp, sevinçle buluşturan
Sevgiliye ulaşan yolların vasıtası,
Meydana gelen halin su ile tercümanı.

Halisane niyetin sebeb yeşermesine,
Daralmış ufukların hep genişlemesine
Paslanmış yürekleri ebedi yağlayarak,
Merhamet kapısını açar uğuldayarak,

Duyguların çağlayıp bentlerinden taşması.
Arınmayı sağlayan dillerin tercümanı,
Manevi bedenleri yıkayan nur suyudur.
İstiğfar oku ile, durmaz hedefi vurur.

Ve göz;
Beş duyudan biridir gördüğüne hakimdir.
Doğruyu ve eğriyi, görmesiyle kaimdir.
Gözün diğer önemli bir fonksiyonu ise,
Üstteki vasıfların gözyaşın dökmesidir. (H.M.)

16.02.2015
halil müftüoğlu