A Gönül! Şiiri - Akşemsettin Ağaç

Nasılmış gördün mü şimdi?
Bildin mi bir ömür neye malimiş?
Ve insanlar nasıl iyi
Ve sen nekadar kötü imişsin a gönül.

Çıkar hesaplarıyla var olacaktın:
Hendese arayacaktın her hadisede
Kitabına uydurup var olup her hissede
Büyük büyük pay alıp, payidar olacaktın!

Yapacaktın ne derlerse deseler
Sevsinler diye tutup ak olana kara
Yar olana yara diyecektin…

Sövmeyecektin yüzlerine karşı; Ardlarını kollayacaktın, öyle....
Veya hemen yetiştirecektin bir diğerini bir diğerine
Ahkâm kesip, aval ayran ağızlı olacaktın her yerde.
Fitleyip ortalığı sonunda fit olacaktın her biriyle…

Tutmayacaktın kimseyi kimseye karşı;
Karşıda karşı olup karşıyı yerecektin yani…

Bir mecliste dost değil post sahipliğini yeğleyip
Ahbap olacaktın posttakilerle; pösteki mahiyetinde.
Yoldaki başlara basacaktın bir yola baş olmaktansa.
Vefa deyip cefayı değil, heva deyip sürecektin sefayı.

Aslen asi olabilmekmiş işte dertsiz olmanın sırrı…

Değer değip değerleri pahasız
Bırakmadın değenleri hesapsız
Kala kaldın şimdi mazinde yalnız
A gönül hak etmişsin bu âlemde çileyi
Erzulum
(18–03–2007)