A...................Gönül Deryası

Yüreğimin en kuytu yerinde
Sakladığım seni alıp götürebilirmisin
Sensizliğin en acı hatıraları alıp
Tanımadığın yürek yangınlarına anlatabilirimsin

Uykusuz gecelerime doğan hayallerini alıp
Rüyalarımda hasretini batırabilirimsin
Dilime dolanan bıraktığın mutluk busesini
Umutlarımdan koparıp silebilirimsin

Sensizliğin mezarına diktiğim nazlı çiçekleri
Bedenimdeki sensizliğin toprağından kopabilirimsin
Duvardaki saatteki yelkovanın sensizliğe vurmasını
Seninle geçen özlem dolu ömrünün saniyelerini durdurabilirimsin

Sabahın seherinde sensizliğe düşen çiğ tanelerini
Cananın kevserinden kopabilirimsin
Dalgaların sislere sakladığı çaresizliğin ümitlerini
Sahile vuran kavuşma yangını söndürebilirimsin

Gözlerime dolan sensizliğin feleğini alda
Yüreğimi kekelettiren hicranları dolaştırıp
Sensizliğin efkârını bıraktığım badeleri kırda
Keder hanelerinde sensizliğin konağından yangınlarımı

Alıp da bitsin canan yolunda kayboluşlarım
Her akşam kopardığım sensizliğin perdelerini
Toplayıp da hüzzamlı ızdırabım saçlarının esintiyle bitsin
Şafağın sensizliğe çöküşünde doğuşunda kollarının sızlanışlarını
Sabahın dokusunda gönül deryasını kurutup bitsin