ey gönül, sen deccalı bırak, yüzünü iyilere dön
bırak denizin dibindeki yosunları kendi haline
sen ovaları seyret, kırları, yüce dağları
bil ki, evveli yok, ahiri yok senden sonranın
insan dediğin kendi hayatının temir yalupu değil midir ki zaten
börtü’nün, böceğin, kuş’un
ve hatta karıncanın bile duyacağı bir çığlıkla sen sev, a gönül
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta