A gönül Şiiri - Orhan Demirtaş

ey gönül, sen deccalı bırak, yüzünü iyilere dön
bırak denizin dibindeki yosunları kendi haline
sen ovaları seyret, kırları, yüce dağları
bil ki, evveli yok, ahiri yok senden sonranın
insan dediğin kendi hayatının temir yalupu değil midir ki zaten
börtü’nün, böceğin, kuş’un
ve hatta karıncanın bile duyacağı bir çığlıkla sen sev, a gönül

dünyanın bütün karanlıkları bir araya gelse bile
sönmeyen bir mum alevi gibi durma sen, yan gönül

rengi gitse de dünyada her şeyin, toz ve toprak bile bir sana benzer
can gitse, cihan gitse, gün ile adem gitse
sen sedef bahçesisin, gül tarlasısın, sev gönül
gece ’de, kış ’ta ve dahi ömrünce hasret ateşinin nehirlerinde kalsan
o ki, Fizan’da olsa bile yakındır, sen yeter ki sev, a gönül

nur ve iman gibi ey kanatlarıyla gönlümü uçuran
sen gidersen bütün melekler matem içinde kalır
kanatları kırmızı kana bulanır, Cebrail bile
söyle ben gibi kim senin için yanmaktadır, şiir dahil, her dilde söz dahil, a gönül

gam ne ki,
yürek yâre, ciğer pare, ölümcüldür aşk yarası
yıkılsın dünya, taşsın denizler
Yar'dan arta kalan bir gönül ki sadece tabutları özler
bir çift göze teslim oldum, kahroldum, üryan kaldım
o ki benim Kevser ırmağımdı, has bahçemdi
başım, ayağım ötelerden aciz, yükseldikçe yücelere buz tuttu can, a gönül

ey masumiyet neredesin,
Kevser ırmağından akan ruhumu görmez misin ?
sahi, bu keder kimin mazisinden bana kaldı,
ve dahi kimin suretiyim ben ve kimden azadedir adım
çocukluğumun ilk defa merhaba dediği o saf hayat nerede ?
divane miyim ben yoksa? Adını aldığım suret, ışıklı yıldızlarım,
unuttuğum cismim nerede ? bilmiyorum
aklım yüzünün güzelliğiyle doludur

medet, hangi günahtan akar böylesi acı ve keder
gam içinde kalan alem gibi yıkıldı üstüme bir zülfün vebali
ey gönül olmuşken canın bu kadar can bana,
bundan böyle ömür hiç utanmadan nasıl biter, yazıktır

bir tek sana benzer sinemdeki kan,
……..gönlümdeki gam, cevr ve cefa çok
a gönül, sen onu sevdin, benim zerrece günahım yok

korkmuyorum artık ölümlerden, kanlı mezarlardan
ben ki yokluğunda hepsinin içinden geçtim
oysa cennete giden yol senden geçerdi, cehennemden değil
seni sevmek sana ulaşmaktan daha zor
...gel kurtar beni bir gülüşünle, a gönül

benden gidersen dünya Musa’sını kaybeder
sen ki gökyüzünden güzelsin, havadan, sudan, güneşten, aydan,
……esen rüzgarlardan güzelsin
sen ki benim hasreti ademimsin

bana tahtı dünya gerekmez, bir sen sağ ol, a gönül

Orhan DEMİRTAŞ