a-Gönül Şiiri - Mikdat Bal

Viran dağlarında harabe olup
Cananından ayrı yaşıyor gönül
Kaptırıp kendini serabe dalıp
Daha öteleri aşıyor gönül

Bulutları yorgan edip bürünür
Güller diyarından ıtır sürünür
Ya Zühal’de ya da Ayda görünür
Saman yollarında şaşıyor gönül

Kaptırıp ruhunu esen yellere
Göğüs gerip birçok acı hallere
Kavrulayım diye düşüp çöllere
Ağustosta donup üşüyor gönül

Çağırır yâr diye titrek bir seste
Hüzün var ateş var her bir nefeste
Öyle bir ateş ki yakar aheste
Zemheride yanıp pişiyor gönül

Aradığı yoktur baktığı yerde
Gül biter göz yaşı döktüğü yerde
Oturup kalıyor çöktüğü yerde
Dünyanın yükünü taşıyor gönül
……Dertten kaçıp derde düşüyor gönül

Şair Mikdat Bal