a-Garip Anam! Şiiri - Mikdat Bal

Anam işe giderdi henüz şafak atınca
Akşam eve dönerdi ancak güneş batınca
Belki yerdi, çocuklar yemek yiyip yatınca
Çünkü onlar yemeden hiç bir şey yutamazdı
Kalan öteki işler bitmeden yatamazdı!

Tuttuğu iş bitmeden istirahat etmezdi
Yaz kış gece ve gündüz telaşları bitmezdi
O kadar işi vardı vakitleri yetmezdi
Günler yirmi dört saat günü uzatamazdı
Yorgunluğu bir türlü üstünden atamazdı!

Sırtında dolu sebet bebeği kucağında
Uçunda azık bağlı baltanın nacağın da
Babam önde yürürdü o günün sıcağında
Hiç bir şeyin uçundan lütfedip tutamazdı
Tutsaydı kılıbıkmış fiyaka satamazdı!

Ey gidi garip anam dünyada neler çekti
Küçüktüm hatırlarım nice gözyaşı döktü
O kadar yıprandı ki elliden sonra çöktü
Haz duyup hayatına mutluluk katamazdı
Kaderine razıydı kimseye çatamazdı!

Der Mikdadi özledim ah anam bu gün seni
Öksüz kalamk çok acı bulsam bile sekseni
Issızdır garip kaldı evimizin ekseni
Gerçekleri yazmadan ne desem yetemezdi
Meşakkatli hayatı cefasız bitemezdi

Şair Mikdat Bal