a-Ezelden yaralıyım, Şiiri - Mikdat Bal

Dedin diyeceğini anlaşıldı meramın
Duyunca eyvah dedim, ne yürekler yanıyor
İlacı yok dünyada delik deşik yaramın
Ezelden yaralıyım, kanadıkça kanıyor

Bu gün virane olan şahaneydi şahane
Gönül kolay kırılır aramaz ki bahane
Sağlık var yaşıyorsun, aradığın daha ne?
Kıymeti bilinmeli hayat bizi sınıyor

Mutluluklar çok kısa bunlar da bize yetmez
Meşakkatli bu hayat insanın derdi bitmez
Cennette iskan eden dünyada rahat etmez
Dünyayı insanoğlu bir cennet mi sanıyor?

Onun için çocuklar ağlıyor beşiğinde
Budur Leyla’nın derdi, mecnunun, aşığın da
“Dünyada rahat yoktur” hadisin ışığında
İşte insan böylece geçmişini anıyor

Gözler Sema’ya doğru, bulutlar perde perde
Güneş battı ay da yok, hani yıldızlar nerde
Gönülde taht kuranlar aranırken her yerde
İnci gibi damlalar gözlerinden iniyor

Hazineler enkazdan daha da derindedir
Yeter ki umutlu ol inan ki yerindedir
Kuyuları çapala mutlaka birindedir
Çalışmayı bırakan elleri boş dönüyor

Akılla birleşmeli sevenlerin yüreği
Mecnun çöllere düştü görüldü mü ereği?
Yerine gelmez ise aşk derdinin gereği
Kapılanlar er ya geç, fıttırıyor bunuyor

Mikdadî der çok yandım bu yollarda yoruldum
Gençliğim boşa geçti bir güzele vuruldum
Zulme uğratıldım ben, memleketten sürüldüm
Gönlüme kurban oldum, aklım beni kınıyor

Ozan Mikdadî