a....Ey Can! Şiiri - İsmihan Erdoğmuş

Ey can!
Özlemlerim birikti sevdaya dair
Tüm şarkılar sustu radyolarda
Söndü ışıklar, karardı evren
Yıldızlar tek, tek döküldü avuçlarıma
Ay gecenin sessizliğinde kaybolup gitti
Hayallerim bile terk etti beni
Karabasana döndü rüyalarım

Ey can!
Umutsuzca bekledim gelmeni
Yıllar geçip gitti umarsızca
Aynalar bile küstü sanki
Yansıtmıyor artık yüzümü nicedir
Hiçbir şey tutmuyor yerini
Hiçbir şey avutmuyor beni

Ey can
Kaç bahar daha geçecek yokluğunla
Kaç hazan daha çalacak ömrümden sensiz
Papatya falı bakıyorum
Son yaprak hep seviyor çıksa da
Fal, işte deyip kahrediyorum yokluğuna
Her gün, her gece yalnızlığımla boğuşuyor
Sessizce ağlıyorum gelemeyişine

Ey can!
Şimdi boş Sokaklarda dolaşıyorum tek başıma
Hiç bir şey dindirmiyor hasretin acısını
Kırık bir dal gibiyim
Sürükleniyor ayaklarım kaldırımlarda
Nafile bir umutla hayal ediyorum gelişini
Oysa, biliyorum
Dönülmez yola gittin
Ve ben bittim…

14.7.2012………………………İsmihan Erdoğmuş