OKURUMA NOTLAR
1
SEVGİLİ okurum; seni ne kadar sevdiğimi bilirsin. Bir yazar için en sevgili şeyi okurudur. Bir öğretmen için öğrencisi, baba için çocukları, usta için çırağı- bunu söz gelimi söyledim bu konuda kanıtım yoktur- işte sen benim en kıymetli şeyim, en değerli varlığın, iki gözüm, canım, cananım, biricik varlığım, her şeyim.
Her şeyi sana açıklayacağım. 40 senelik yazarlık hayatımda senden başkası için bir şey yapmadım. Hep senin için yaşadım, senin için düşündüm, senin için kaygılandım. Senin için yaptım ne yaptımsa. Senin için okudum, senin için yazdım.
Ben seni tanımam belki ama arada derede izlerini, benzerlerinin yüzlerini görürü dururum. Bazen öğrencimsin sen benim, bazen hiç yüzünü görmediğim bir hayranımsın.
Her ne kadar seni tanımıyorsam da kendimi sana tanıtmak emelindeyim. Ben 1956 ‘da İzmit’te doğdum. 9 çocuklu ailenin 3.cü çocuğuyum. Ölüleri sayarsak 11 kardeşiz. İkisi ölü olan abilerimi sayarsak 11 kardeşiz. Birinin ismini ben aldığıma göre ben yaşamayan birinin yerine yaşayan bir zavallıyım. Ben aslında başkasının yerine yaşayan biriyim. Bana doğduğumda Ahmet ismini vermiş ebem. Ebem dedim de annemin babaannesi mübarek bir kadın. Çok severdim onu. Melek gibi bir kadındı. Çocukluğumda ara sıra görürdüm onu. Dedemin evine gelirdi.
80 yaşlarındaydı. Dedikodu nedir bilmezdi. Namaz niyazdan başka bir işi yoktu. Çocuklarını kilimlere sararak gemiyle İzmit’e getirmişti. Kocası ölmüş koca bir aileyi tek başına geçindirmekle mükellef, dul kadın. Büyük çocuğunu okutmuş, bir küçüğü çobanlıktan kaçarak ilim tahsiline gitmiş, abisiyle yarışmış, hafızlıkta onunla yarıştığı gibi Arapça ve medrese ilimleriyle ona fark atmıştı. Ona Müftü Hoca Ali Efendi derlerdi. Annemin babası Hafız Salih Efendinin ikinci ismi Hulusi pek anılmazdı. O’nun da 8 kızı 23 oğlu vardı. Tam 11 çocuk. Babam onunla yarışarak 11, 11 maç yapacak takımları kuracaklardı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta