A Demelerim 2 Şiiri - Halil Müftüoğlu

A DEMELERİM 2
.
-Benden menfaati var iken bana boyun büken, inanın ki işi bitince bana boyun büktürdü. Sağ olsun!*
-Ben herkesin derdi ile yandım da yandım. Yanmaya başlayınca kimseyi bulamadım.
-Dost olanın olmalı altına post. Olmayanlara da diyebilmeliyiz hooşt.
-Kendini şair sayan sairler o kadar türedi ki! şairler gölgede kaldı. Sairler şairleri ayrık otu gibi sarmaya başladılar
-İhtiyacımız olan tek şey; değer verdiğimizde değişmeyen insanlardır.
-Hayatta yaptığım en büyük israf hak etmeyenlere verdiğim değerdir.
-Kendimizi insanlara anlatmayı; işlerine geldiklerini duyduklarını ve yaptıklarını fark ettiğimizde anlarız.
-Var gibi görünen ama aslında olmayan insanları! Silmeliyiz hayatımızdan.
-Hayatta yaptığım en büyük israf hak etmeyenlere verdiğim değerdir.
-Para,mal ve mülkten başka bir şeyi olmayanlar dünyanın en yoksul insanlarıdır. İnsan dinleyeni değil anlayanı olmadığından sessizleşir.
- Makam mevkii zenginlik geçicidir.Baki kalan yapılan iyiliktir.
-Önderliği bırakırsak eğer biz cahillere. Bu bağlamda halkımız düşer berbat hallere.
Allah(c.c.) Bizim ne büyük hatalarımızı af ediyor da, biz kulları zerre kadarını af etmiyoruz.Haşa biz O’ndan büyükmüyüz!? Titreyip kendimize gelelim.
-Oturulunca makama hor bakıldı insana. Oradan kimlerin gelip geçtiği unutularak her talep edilene dendi başka bahara.
-Verdiğin müddetçe daima iyisindir. Hele bir sen iste de bak yerin neresidir.
-Boşa huzur arama ne şarkıda ne sazda. Gerçek meşki bulursun niyazda ve namazda.
Mutlu olunca insan mutluluk saçar gözler.
Gönüle oya işler o bakışlarla sözler.

Makamda iken seni arayan soran çoktur.
Ayrılınca oradan onlardan kimsen yoktur.
-Avukatlar adalet terazisini dengeleyen dirhemlerdir.
-İyilik yaptığın insanları güçlendikleri zamanki hallerinden ölçmeliyiz.
-Ne kadar değer verdi isem o değer verdiğim insanların yanında o kadar değersiz kaldım.
-Kederli günlerini benimle paylaşıp çare arayanların neşeli günlerinde niye hatırlamazlar diye saçma!! bir duyguya kapılıyorum.
-işin yok iken dostunu ara ki işin düşünce o dostun; işi düştü de aradı demesin.
- İğne batırdığın insanlardan her zaman voyvoda kazığı yersin.