Aşkın beni kör etsede dert değil
Aşkı için ölmeyenler mert değil
Deli oldum akıl bana şart değil
Gül dikene,diken batar sevdiğim
Al kanıma leke sürdüm beyazdan
Öldürseler vazgeçemem ıraz dan
Ümitlerim dile gelir birazdan
Dağlar gibi göğe akar sevdiğim
Kör olmuşum görmez oldum elleri
Çok işittim fayda vermez dilleri
Yüreğimde feryat eden gülleri
Yokluğunun közü yakar sevdiğim
Çoban oldum dağı taşı dolandım
Dert etmedim her zorluğa dayandım
Kimse bilmez aşkın ile boyandım
O nazların özü yakar sevdiğim
Çok oturdum musallanın başında
Lezzeti yok ekmeğinde aşında
Güzelliğin kirpiğinde kaşında
Yürekteki sızı yakar sevdiğim
Gözlerinden çaresizlik okunur
Bakma öyle buda bana dokunur
Her gidişin ilmek ilmek dokunur
Hasretinin tozu yakar sevdiğim
Şefkatsizim dayanacak güçmü var
Sevmişim ya bundan büyük suçmu var
Sorma daha ihanete kamçı var
Yaradanım bizi yakar sevdiğim…
Kayıt Tarihi : 30.11.2009 23:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu ölçünün ahenginde başka bir güzellik var.
İki ya üç yerde kafiye hatası var. Keşke olmasaydı.
TÜM YORUMLAR (1)