A'dan Z'ye Hayat

Anne dedim ben rüyalarımı süsleyen kadına
Babam ile başladı hayata bakış açım
Canlandı benim de hayal dünyam
Çevremdeki her canlıya ayrı bir anlam yükledim
Dertsizdi günlerim
Ev ve sokaktı benim gerçeklerim
Fakat yeni başlıyordu her şey
Gercekler kayıplarla öğreniliyordu
Ğ gibiydi artık mutluluk başlangıcta hiç yok tu ara ara ugradı hayatıma
Her insan gülüyürdu ama gercek degildi asla
Issızlaşıyordu gerceklere yakın hayallerim
İnsanlara olan ne inancım ne de güvenim kalmamıştı
Jelibom gibi yumuşak görünüyorlardı oysa
Kalıcı degilmiş hiç bir şey gibi onlarda
Layloylum hayatım gerceklere bürünüyordu yavaşca
Merabayla hayatıma giren herkes elveda demeden çıkıyordu
Ne zaman birini sevmeye kalksam yarım kaldı
Oysa sevmeye o kadar müsaitdiki gönlüm
Ömür geciyordu yavaş yada hızlı insanlar bunu anlamadı
Paristi hayaller gercekleri çorum da yaşarken biz
Rakı hiç yoktu masamızda dertte hiç kalkmadı masamızda
Sevgi saygıydı oysa bizim ilk öğrendiklerimiz
Şarttı gülmek bizim kitabımızın ilk sayfasında
Tatlısına acısına hayatın her türlü akışına
Uzun uzun düşündüm mutlulugun çaresini
Üzüldüm sonra bizdik aslında bizi üzenler
Varsız üzsünler dedik biz yine güleriz
Yalnızlıgı dost bildik kendimize
Zaman öylece akıp giderken hayırlısı dedik herşeye...