A D İ L E n i n e m Şiiri - Zeki Çelik

Dayımın eşiydi ama doymadı,
Onu kaybedince yalnız olmadı,
Çocuğu olsa da yine durmadı,
Gözüme ilişti Adile ninem.

Gençlik,güzelliğe fazla güvendi,
Dulluk yaşamadı çok az direndi,
Gündüz hocamızı seçti beğendi,
Kaçmaya girişti Adile ninem.

İki sakat çocuk ömrünü yedi,
Oğlunun adına Mustafa dedi,
Kızı çok şirindi Akkız'dı adı,
Dertlerle buluştu Adile ninem.

Feleğin sillesi ona da deydi,
Lüks hayat sürmedi başını eydi,
Ele hizmet etti canına doydu,
Çilekeş çalıştı Adile ninem.

Miğde ülserinden adeta çöktü,
İki evlat öldü boynunu büktü,
Zeki,Cennet,Kevser gözyaşı döktü,
Hak'kına kavuştu Adile ninem.

26-1-2011