A Çoban Şiiri - Halil Müftüoğlu

Yaşadığı tüm yerler dağ tepe yeşilliktir.
Ona olan imrenler işte bu özelliktir.
Yatağı Kepeneği, damı da asumandır.
Her gece çıkan mehtap kendisine lâmbadır.

Bir aldı mı eline o sihirli kavalı
Kimseye aldırmadan o daima havalı.
Kuşlar ötüşü brakır onlarla daha kimler.
Davarlarınla birlik tabiat onu dinler.

Dağların ovaların o daimi bekçisi.
Yaptığı bu mesleğin müspettir gerekçesi.
Yaşar hayalde insan yaşadığı her şeyi.
O ki dağın ovanın tescilli beylerbeyi

Bir elinde asası, bir omuzunda kırba.
Çıkında peynir ekmek diğer yiyecek dağda.
Kanaat eder hep o çatılmaz da hiç kaşı.
En yakın arkadaşı davarı, karabaşı.

Tek varlığı tabiat ne malı var ne mülkü.
Ne denizde yalısı ne de dayalı köşkü.
Derelerden su içer daima şükrediyor.
Her zaman mutludur o, mesleğini seviyor.

Ona her zaman yoldaş meslekteki sırları..
Kırlara serinliktir nefesindeki har’ı
Her kula nasip olmaz böyle kutsi zanaat
Yaptığı bu mesleğin ölçüsü binler kırat.

Bir müzik armonisi kavalla kuşlar sesi,
Onları destekliyor davarın melemesi.
Ne mutlu sana çoban yaptığın nebi işi
Her kula nasip olmaz peygamberin(s.a.v.) bu işi.

01.09.2016