A cı Şiiri - Metin Göl

Üç yaşımı hatırlarım anamın memesine asılırken
Belki de beş yaş ne bileyim,
Memeleri sarkacak diye sütten kesmedi erkenden beni anam
Ama bu kadar da emilmez ki bir anne be yavrum denebilir!
Ya bilmeden yada anamın fedakarlığındandı
Aslında sorarsanız iyi de olmuş hani,
Her ne kadar canı çıksa da anamın
Gürbüz ve sapasağlam bir çocuğu vardı onunda övülesiye
Nihayetinde ikimizde mutluyduk ana oğul
Ben büyürken usü usül anam da yaşlanıyordu
Hani koca adam olduk evlendik barklandık
Hatta çocuklarımızda oldu
Bir evimiz arabamız vesair vesair..
Kucaklaştık sarıldık sevindik oyunlar oynadık
Bayramlar yaşadık her günü başka heyecan
Sofralarımız oldu,
Hani bir tek kuş sütü eksik misali,
Gülüşürken içimden ağlayan o çocukta neyin nesi?
Ağzımızın tadımıydı yoksa soframızın tatsızlığıydı bilmem,
Ama bir şeylerin tadının olmadığı belliydi,
Acı biberle ayrılmıştım anamın ak sütünden
Yoksa beni acıtan şey hala o muydu?
Ah anacığım ah
Sen ne yaramaz anaymışsın be,
Senin yaşına geldiğimde de o acıyı hissedecek miyim ben?
Hani acılar özlenmez,
Hani çekilmez acılar derler,
İşte yalan söylüyorlar anacığım,
Haberin olsun istedim,
Ben çok özledim o acıyı hem de çoook…
2009