A’canım Şiiri - İbrahim Tunçkaya

İbrahim'e sorsana a'canım
Ne gökten inen
Ne de İsmail
Yaşamaktan senin için vazgeçtim
A'canım
Bu dünyadan 'kurban' diye ben geçtim...!
.
Yusuf'a sorsana a'canım
Ne kuyu'ya
Ne de züleyha'ya
Her karış toprakta olmasa da
Senin içindir bunca ibadetim
Ben ki esirdim
Belki biraz geciktim
A’canım
Bu dünyada ‘aşk’ diye ben geçtim...!
.
Nuha sorsana a’canım
Ne kutuplara
Ne de kırlangıçlara
Köprüleri nasıl uçurmuşum
Ben ki ararat’ım
Heybemde zemheri
Yükleyip sırtıma her şeyi
Kendi yazgımı kendim biçtim
A’canım
Bu dünyadan ‘kayıp’ diye ben geçtim…!
.
İsa’ya sorsana a’canım
Ne Yakup
Ne de Meryem
Kanamış dikenleri güllerin
Günahsa günah
Çarmıha germiş ellerin
Sevapsa haşa
Şarapsa şarap
En güzelini gözlerinden ben içtim
A’canım
Bu dünyadan ‘sarhoş’ diye ben geçtim…!
.
Azrail’e sorsana a' canım
Ne Atid
Ne de Rakib
Gözlerin tarttı günahımı
Sırat dediğin nedir ki...!
Mahşer beni bağlamaz
Hızır duymadı ahımı
Cenneti kendim seçtim
A' canım
Bu dünyadan 'deli' diye ben geçtim...!
.
İsrafile sorsana a’canım
Ne deprem
Ne de çığ
Bir nefes ki
Sûr’a sağlık
Kulakları kanatırcasına
Bilmem kaç desibel
Çığlıksa çığlık
Belki destan belki hiçtim
A’canım
Bu dünyadan ‘şiir’ diye ben geçtim…!