Taş konaklar boy boy sıralanıverir
Avlularında matemin rüzgarları esmeden
Kapısında hep keskin dişli
Karnı tok sırtı pek itler
Kırıntılar, cesetler, biraz mangır…
Yükselen konakların kapılarında
Yatan itler, çerçeveleri gözlerinde
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Şiirinizi beğendim. Anlatım yerinde. Konu yerinde. Selamlar...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta