A... Burjuvazi Şiiri - Cevdet Dino

Taş konaklar boy boy sıralanıverir
Avlularında matemin rüzgarları esmeden
Kapısında hep keskin dişli
Karnı tok sırtı pek itler
Kırıntılar, cesetler, biraz mangır…
Yükselen konakların kapılarında
Yatan itler, çerçeveleri gözlerinde
Sadık köpeklerim!
Burjuvanın resimleri taş konakların duvarlarındadır
1700’lerden beri siyah- beyaz portrelerle
Dededen toruna ışıltılı, Kehkeşanlı bir miras seli…
“Küçük” şeylerle mutluluğu hiç yaşamamış
Vardır her daim konakta bir iki serseri
Bilmezler proleterin nasırlı ellerini…
Ki, o nasırlı eller bir gün yıkacaktır bu eseri…
İtlerim, serserilerim…
Beşikteki bebeleri dahi taşeron firma sahibi
Kollarında altın yaldızlı isimleri kazıladurur
İlk tekmesini atana dek ezilenin tam orta yerine kıçının…
Sırça saraylarda, altın çerçeveli aynaya karşı boyanan sürtükler
Namuslu, emektar köylü, şehirli anaları bilir misiniz?
Elleri değmemiştir sizin gibi süs bebeklerine
Değmesin!
Ne su ne de hava arındıramaz çirkefliklerinizi
Dünyanın malı, mazlumun ahı sizin olsun ölene değin…