A Biyoğrafileri Ailem ve Ben ABDURRAHMA ...

ABDURRAHMAN DAYIM YAHUT HAFIZ ZİYA


Uzun yıllar Almanya''da çalıştı. Biz hep O''nu ‘Almanya''daki Dayım'' diye anardık. Dönmüştü, kesin dönüş yapmıştı. Derince''de ev yapmış oraya yerleşmişti.
Babasının evine bile pek gelmiyordu. Yengemi daha fazla görüyorduk. Oldukça resmiydi. Şaka falan yapmazdı. Bizi de pek fazla sevdiğini sanmıyorum. İnsanlara karşı soğuktu. Bu soğukluğun nedenini o zamanlar keşfedememiştim. Yıllar sonra öğrendiğim bir olay bana bu davranış stilinin nedenini açıklamıştı.
Dedem köyde oturuyordu. Dayımı hafız olsun diye kente amcasının yanına göndermişti. Amcasının evinde hem hafızlık yapıyor hem de kalıyordu. Yengem onunla birlikte evinde kalan birkaç komşu çocuğunu daha bakıyor, hatta anlatıldığına göre onları leğende yıkıyordu. Leğende yıkamak tabiri banyo yaptırmak anlamına geliyor çünkü o zamanlar çocuklar kışın üşütmesinler diye leğende yıkanırdı.
Bunun için midir nedir kentin bu mahallesini hatta bu kenti hiç sevmez önceleri kente bağlı o küçük beldeden – daha sonraları büyük bir ilçe olmuştu- hiç çıkmazdı.