Ben yaşıyorum ama;
Harmantepe kalesi, donatım,
ve şeker fabrikası gibi eski,
Sakarya köprüsü gibi tarih kokanım.
Ben yaşıyorum ama;
Yeni cami kadar yorgun,
Uzun çarşı kadar nostaljik,
Şemsiyeli park kadar dertli olanım.
Ben yaşıyorum ama;
Her zaman maziye dalıp
Nostalji yaparken
Onları mazi mezarlığında bulanım.
Ben yaşıyorum ama;
Bulvarda volta atarken,
Kaybettiği gençliği arayan,
Onları bulmak için gelen gidene soranım.
Ben yaşıyorum ama;
Aslında argın ve yorgun uzaktan ışıl ışıl,
Ve her şeye rağmen, Kent meydanı ve,
Cami minareleri gibi dimdik ayakta duranım.
Ben yaşıyorum ama;
Maziden mutlu, mevcuttan şikayetçi,
Mutluluğu bulmak için, dağı taşı karıştırıp,
Bulduklarımla mutlu olanım.
Ben yaşıyorum ama;
Gülmeyi çark’ta,
Coşkuyu orman park’ta
Aşkı bulvarda bırakanım.,
Ben yaşıyorum ama;
Hasretle arkadaşlarını arayan
Bulduklarıyla teselli bulan.
Vefat edenlere rahmet okuyanım.
Ben yaşıyorum ama
Kent park kadar vedalara alışık,
Çark mesire kadar cefakâr gibiyim.
Yani Ben Adapazarı gibi olanım.
Ben, ben ve ben; işte ben böyle yaşayan bir adamım.
18.08.2013
Halil müftüoğlu
Kayıt Tarihi : 15.2.2020 14:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ben yaşıyorum ama;
Hasretle arkadaşlarını arayan
Bulduklarıyla teselli bulan.
Vefat edenlere rahmet okuyanım.
Ben, ben ve ben işte ben böyle yaşayan adamım
Evet sevgili hocam şiiirinizde olduğu gibi zor zamanlarda bir dost selamı iyi geliyor insana saygı ve selamlarımla
TÜM YORUMLAR (1)