A-b-i Şiiri - Erdal Çoban

Kıbrıs’ta türkü söylersin sen
Beyoğlu’nda bir nezarethanade dinlersin kendi sesinden
Bir elin yıkıntıları kazar dipte olana yardıma
Diğer elin kendi mezarını kazar yerin altında
Aslında dört ellisin sen
Diğer ikisi hep beni kollamakta

Rüyalar görürsün
Hep baban saçını okşamakta
Uyandığında söversin derinden
Hiç gerçekleşmeyecek rüyalara

İki parçalanmış yüzüz biz sen dokuz ben yedi
Hatırlanılan aile ile ilgili ilk anı
Vurma annemize yeter baba
O biziz dövdüğün gençliğimiz

Bundan mı kavgaya düşkünlüğümüz
Büyüyünce ilk işimiz sormak olacaktı yılların kaybolmuş resimlerini
O tahta ermeni evi senin bu yıkma taş ev benim
Çocukluğumu yollarda geçirdim
Sen yoktun çok defa seni hep özledim