RAHMAN İLE ŞEYTAN ARASINDA İNSAN
İşte biz buyuz. Adem atamızdan beri biz hep bu git gel arasında bocalayıp duruyoruz. Bu git-geller bizim hayatımızı allak bullak ediyor. Herkese akıl verebiliyoruz, ama gel gör ki kendimize söz geçiremiyoruz.
Nefsle ruh arasında bunca açık uyarılara rağmen bu bocalamalar bizi bunalımlara sürüklüyor. Bunalımlar buhrana dönüşüyor. Buhranlar ruh hastalıklarına yol açıyor. Artık doğru düşünemez hale geliyoruz. Doğru düşünme yeteneğimizi kaybediyoruz. Kişilik ve kimliğimiz kaybediyoruz. Hayatımızın bir döneminde kendi ilkelerimizle bile ters düşer hale gelebiliyor, daha önce çizdiğimiz çizgiyi değiştirerek bambaşka bir çizgide ilerleyebiliyoruz.
Bir yanda rahmani uyarılar, bir yanda şeytani igvalar ruh dengemiz allak bullak oluyor. Nefsle şeytan arasında köşe kapmaca oynuyoruz. Bir yanda cennet, bir yanda cehennem dünyada değiliz de sanki sırat köprüsündeyiz. Aslında cennet köprünün sonunda ama cehennem hemen altımıHele teknolojinin bu kadar ilerlediği, internetin, TV’nin ve günlük kent hayatımızın şaşaasının şaşırttığı insan tipi zavallı bir sineğe dönmüş, şekere yapışan sinek gibi yavaş yavaş ölüme sürüklenmiştir.
Bir de buna kötü arkadaşı eklerseniz seyredin manzarayı. Günlük hayatın yemek içmek ve uyumakla geçtiği bu dünyada eğlenmenin meşru sınırlar ötesine taştığı, hayata sıradan bir gün geçirmenin bile günahlarla dolu olduğu, günahsız bir anın bile geçirilemediği düşünülürse ademoğlunun şeytanın tuzağına düşmemesi için bir neden kalmadığı kolaylıkla anlaşılır.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta