AİLEDE DEPREM
Yıkılıyoruz. Dikkat. Kimsenin kimseye tahammülü yok. Tam anlamıyla fecaat. S.O.S. batıyoruz. Zenginleşme bireyselleşmeyi, bireycilik bencilleşmeyi getirdi. Diğerkâmlık yok artık. Empati kalktı. Yardım severlik enayilik sayılıyor.
Ailede, toplumda, her yerde. Herkes bencil, herkes egoist. Tek amacımız var; yiyip, içip, eğlenmek. Sabah kalkıyoruz en güzel sofralarda kahvaltı yapıyoruz, sonra TV açılıyor o sağlıklı yaşam programlarıyla uzun yaşama açılıyoruz, sonra bu gün nereye gidelim, hangi alışveriş merkezine, hangi sinemada iyi film var onları kesiyoruz.
Bu arada elimizde tabletlerle oyun oynuyor, bilgisayarla internete giriyoruz; facebook ’ta takılıyoruz biraz derken biraz çetleşme, biraz paylaşma, sanalın dibine vuruyoruz, bir yandan da o dizi senin bu dizi benim, dizi kavgası yapıyoruz, evin reisi haber programları isteye dursun kadın dizilerin sayısını bilmez, bu uğurda kocasıyla kanlı bir çatışmaya hazırlanır, çocukları da yanına alarak orduyla saldırır. Koca çaresiz soluğu kahvede alacaktır.
Sıra gelir magazin programlarına. O da yetmez akşam eve dönen kocasına yemek bile yapmamıştır. Mutfak toplanmamış, kaplar bulaşık makinasına atılmamıştır. Bi zahmet atıver kocacığımlar. Bir yandan citoslar yenir, bir yandan çekirdek çitilenir, sonra varsa yoksa sağlıklı yaşam programlarında sihirli değnek aranacak, ama asla bulunamayacaktır. O da olmayınca kocacığım bir zayıflama aleti gördüm ipince yapıyor insanları, hadi hemen alalımlar. Beni nereye yemeğe götüreceksin, bu akşam da falan yerde güzel bir restoran açılmış hadi orada yemeğe gidelimler.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta