Ne lazımdı ki insana mutlu olmak için şu hayatta?
Yıllarca bekledim, belki çok uzun yıllar geçmedi ama geçen her an bir ömür geldi bana. Yoruldum artık, bir insan nasıl böyle bir beklentiye girebilir ki hiç görmedim, duymadım sesini hiç koklamadım kokunu ama öyle çok özledim ki, öyle çok ihtiyacım var ki sana. Alışamadım ben bu insanlara yalnızlık öyle bir hal almaya başladı ki her zerremi sardı her zerremle hissetmeye başladım. Dedim ya alışamadım ben bu insanlara diye her gece sabrettim her gece senin gelmeni bekledim, nasıl yapabilir ki bir insan hiç bilmediğini nasıl bekler?
Ne ben anlayabildim ne de kendimi anlatabildim insanlara sen gelseydin hem beni anlar hem de kendini anlatırdın. Her geçen gün biraz daha azalıyor içimde senin geleceğine olan inancım. Gelmeyecek misin? Gönlümün sultanı diye beklediğim sen gelmeyecek misin, daha ne kadar devam edecek bu yalnızlık? Daha kaç sabah senin yerine günümü aydınlatmaya çalışacak güneş?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta