Asla gülmedim
Ben bende değilim! sorma ahvalim.
Bırakıp da gitti beni o zalim.
Ben kendi kendime bakıp yanarım.
Bu hayat boyunca yüzüm gülmedi.
Ne kahırlar çektim bitip tükendim.
Yıkıldı çelikten sandığım bendim.
Kimseden anlayış sevgi görmedim.
Her kimi sevdimse beni sevmedi.
Dağıldı toplanmaz artık yüreğim.
Bahçemde! kurudu açmaz çiçeğim.
Kalmadı gönülde o sevdiceğim.
O da hallerimi bakıp görmedi.
Kanadı içimde Otan’maz yara.
Her günüm cehennem her günüm kara.
Derdimi anlat’sam yüce Dağlara.
Hiç biri taşımaz böyle bir derdi.
Ne ihsanlar ettim! hep cefa gördüm.
Tek kaldım doğruya gene yürüdüm.
Bazı an kırıldım bazı süründüm.
Kadir kıymetimi kimse bilmedi.
Alıştım desem de kayıplardayım.
Beni bulsam bile çıkmazlardayım.
Kimse ilişmesin gene razıyım.
Bu yaşamda yüzüm asla gülmedi.
Kayıt Tarihi : 30.3.2010 13:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bahçemde! kurudu açmaz çiçeğim.
Kalmadı gönülde o sevdiceğim.
O da hallerimi bakıp görmedi.
yine çok güzeldi,çok.kutlarım efendim.
Yıkıldı çelikten sandığım bendim.
Kimseden anlayış sevgi görmedim.
Her kimi sevdimse beni sevmedi
Öyle maalesef sevmemek gerek,
Yüreğinize sağlık.
geçen yıl çevlik e kadar geldım
ne degerli yerlerimiz var gezilmedik. şiirinizde tek kaldım sözcügü ,aslında tüm güzelliklerin sizinle oldugunun bir gücüdür. siz kutlarım.
TÜM YORUMLAR (14)