Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Tebrikler hocam yüreğiniz dert görmesin kaleminiz daim olsun şiirinizi beğeniyle keyf alarak okudum nice şiirlere inşallah
Sonsuz saygılarımla
Sesin gür çıktığı şiirler vardır, işte bu öyle güzel bir şiir, tebrikler hocam saygılarımla
İnsan dünyadaki mahşeri aşk bahçesine çevirince kaderle barışık yaşıyor der deliler şeyhi.
Şimdi ne olacak onlara dediğimiz Fotoğraflar var anılarda.
Yağmur boşanınca toprağa ve çürüyen meşe yaprakları arasında çürüyemeyen o kadar çok kabir var ki.
Ne olacak onlara kurban oldukları bir Fatiha kadar yakın ken insan.
Bir köylünün ıbrığından imanla akar amine göz dikerler.
Tahtakurusunu andıran zaman tükenirken güneş kendini ısıtmıyor.
Bulutlarda kar ya da yağmur saklı değirmen gibi.
Bir leylek gibi yerleşince yalnızlık insanın gönül bacasına.
Ateşe tuz, gözyaşına umut serpiyor anne babalar.
Saçlarına toprak serpilmiş yürekleri dualarla tararken.
Söküp bozuyor insan kaderini kaderinden bir nefis, bir şeytan vesvesesi ile.
Bir yer arıyor kabul olmuş dualar.
Gece uykuda olanlara inat.
Nasiplendik elhamdülillah.
Aşkınız daim olsun.
Yüreğinize sağlık.
Allaha emanet olun.
Selam ve dualarımla.
Sevgili Kardeşim Sayın: Mahmut Mücahit Özdemir,
A Listesine yakışan bir şiir. Her zaman seçkin eserler okuduğum kaleminize yakışan
Duygu fırtınası altında ustalıkla kaleme alınmış, kalemin duygulu ve vurgulu şiirler konusundaki ustalığını gözler önüne seren muhteşem bir şiir olmuş.
Beğenerek ve saygı duyarak Şiirinizi okudum.
Tebrik ediyor başarınızın daim olması dileklerimle şiiri tam puanla selamlayıp antolojime ekliyorum.
Kaleminiz her daim kudretli, ilhamınız eksilmesin diyorum.
Sevgi ve Saygılarımla.
Dr. İrfan Yılmaz. - Bodrum.
cok guzel bir siir.Yureginize saglik!
Şimdi ayazda kalmış,
Küçücük bir serçe gibiyim..
Tiril tiril titriyorum be ustam..!
Ah be ustam sen haklıydın haklıydın diye şiirin bitimi bile harika tebrikler kardeşim
kutlarım bu güzel şiiri ve sizi başarılar hocam
Güne yakışan şiiri ve şairini kutlar saygılar sunarım
'Günün şiiri' seçilen şiirini gönülden kutlar, başarılarının devamını dilerim.
Yorumlarıyla her seferinde bana güç katan çok değerli kalem arkadaşım Mahmut Mücahit Özdemir,
İlk okuduğumda çok etkilenmiştim 'Ah Be Ustam' şiirinizden....Hayat dersi gibi bir şiirdi.....Bunu da belirtmiştim.... O güzel şiirin bugün 'günün şiiri' seçildiğini öğrendiğimde inanın çok sevindim.
Antoloji seçici kuruluna yaptığı doğru seçimden dolayı teşekkür ederim....
Sizi ve şiirinizi de bir kez daha içtenlikle gönülden kutlarım..... Sevgilerimle..... Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 51 tane yorum bulunmakta