A- Acı Gurbet Şiiri - Mikdat Bal

Daha iyi bir gelecek düşleyip
Yıllar yılı gurbet elde çalıştım
Daha baştan işe yanlış başlayıp
Gerçeklerden uzaklaşıp çeliştim
Yavaş yavaş hayallere alıştım!

Hedefimde vardı bir ev edinmek
İnsanoğlu açtır bilmez yetinmek
Gerçek şu ki yıpratıyor didinmek
Ben kendime zulüm ettim, iliştim
Yavaş yavaş gerçeklere alıştım!

Düşünürken vatanıma gelmeyi
Hatırıma getirmedim ölmeyi
Apansızın yedim acı çelmeyi
Tahammülde, sabırda da geliştim
Yavaş yavaş acılara alıştım!

Kabul ettim kaderime kızmadım
Hal böyleyken moralimi bozmadım
Neler çattım birçoğunu yazmadım
Dostlarımla dertleşirken gülüştüm
Yavaş yavaş mizaha da alıştım

İşte gurbet mağdurunu söyletir
Yüzde doksan yaşıtlarım böyledir
Herkes tasdik edip der ki öyledir
Gördüğümü, bildiğimi bölüştüm
Yavaş yavaş paylaşmayı alıştım!

Hayatımın mevsimleri karıştı
Hastalıklar birbiriyle yarıştı
Mikdadi çok doktorlarla görüştü
Telaffuzu zor dertlerle buluştum
Yavaş yavaş onlara da alıştım!

Şair Mikdat Bal