A A Şiirleri TRİYOLE Şiiri - Ahmet Kemal

TRİYOLE

Işığa çıkıyoruz üstü karanlık
Gün soldu ve ben ölüyorum işte
Gözlerim gözlerini arıyor
Dünyada bir sen varsın
sanki bir de ben

Ötesi karanlık biliyorum
Ben sana esenlikler diliyorum
Sen gençsin güzelsin diyorum
Ben maziden kalma bir anıyım
artık

Geç kaldım aşk için biraz
Ben kendimi biliyorum
Seni aniden karşımda görünce
Gizli gizli iç çekiyorum ah

Sen taptaze bir hayatsın
bunu biliyorum
Ben doğa tutkunu ben büyük bilge
Üstüne çiğ düşmüş çiçekler topluyorum
Ben sana tutkunum

Kendimi aşklara adadım bir kere
Bir aşktan bir aşka yuvarlanıyorum
Düştüm Mecnun gibi çöllere bu kez
Sen benim Leylamsın

Ahmet KEMAL