A A Şiirleri RUHUN SALTANATI

RUHUN SALTANATI

Eziyor geçiyor zaman beni

Ah ihtiyarlığım ah beni solmuş yalnızlığım

Ölümün karşısında kapana kısılmışlığım

Çevresinin mahkumudur insan

Yeryüzü alt üst olmuş

Gök boşanmış

Boşalmış içi insanın

Yollar var yürünecek diyorsun

Bayraklar var sallanacak

Yaşama sevincidir ancak

Yaşandı yaşanacak

,

O senin çıplak yanın

Nerde sırça sarayın

Yıkılmış viran olmuş her yanın

Bu benim çıplak yanım

Diyorsan kutsal bedenin

Yansın ateşlere yansın

Diyorsan bu benim yanım

Yanım bedenim kutsalım

Dur da bak kendine

Hoşça bak zatına kim

Diyorken Şeyh Galip

Ya kimsin sen

Sen kimsin

Bu beden kimin

Ya içindeki mum

Şemidir yanar ateşi aşk içre

Hoşça bak kendine kim,

Zübde-i alemsin sen

Bir etle kemik parçasıyken

Öncesinde bir kan pıhtısı

Kenti kuşatmış heykellerin

Aşk yoksa bir ölü tendir oysa

Ey Leyla sen

Mecnun’unu kaybetmişsen

Tanrı senin nerendedir

O et parçası ki ruha perdedir

Aşk mağarada gizlidir

İkinin ikincisi olan

Aşk sadakatte gizlidir

Şems’le Mevlana arasında olup biten nedir

Şiirin en mükemmeli olan mesnevidir insan

Yüzünde beliren o en müthiş anlam

Kalp ki en güzel yeridir

Gel ve selam dur olan bitene

Anla ki zamanın kalbi atmakta en derin yerinde

Sema yapan dervişlere inat döner dünya

Gel sen beni batır aşk denizine

Gel sustur şu şeytanı

Çadırlar tutuştu tutuştu eski defterler

Ben tuttum okşadım zulümleri

Sen büyüttün durdun orda yoksulları yetimleri

Dünya durdu artık yangın yerine

İbrahim ateşlerde gül deren

Ben o sarayları özledim durdum

Nemrut’a zindan olan sarayları

Yok yok düşmanım yok benim kendimden başka

Çiğnenip duran evrensel değerlerim

Ne saygınlığım kaldı ne sevecenliğim

Ben artık kendime olan inancımı yitirdim

Aşkla yeniden toparlanan yaşama

Sen beni sevdinse bunu bil

Aşk benim bengisuyumdur bunu bil

Aşk ölümün panzehridir

Ahmet KEMAL