A A Şiirleri O KADIN Şiiri - Ahmet Kemal

O KADIN

Çil çil altınlar serpildi
O durup bakmadı
O dönüp bakmadı
Bakmadı o dönüp
Durmadı o koştu
Rüzgarların arkasında
İçim süt ırmağı çağıl çağıl çağıldar
Sen gel yokla beni
Yoklamadan albastı yürekleri
Nazlı baharı kollayan
Her yerde aşkı koklayan
Sen ve ben ve o
Onun orda olması manidar
Aşk genci süzer seni hoyrat bakışlarla
O bakışlar mele-i aladan iner yeryüzüne
Oradan
O kadınlardan
O bakire kızlardan
Koşarak ve gülerek
Koşarak ve üzülerek
Gel ey zamanda kaybolan
Ve arayan kendisini
Gel ey zamanın sahibi
Yetime yoksula kucak açan
Gel bu zamanı kolla
Gel bizi kolla
Gel çıkar bizi buradan
Gel bizi çıkar aradan
Bir yıldız defterinden
Aşk çağlayanından
Şimdi bir umuttur yazılan
İçe kapanık hayvanlardan
Gün boyu yakarmalarla uyanan
Bir evren debdebesi denesen
Ha şimdi ha burda olan
Ha senden önce ayrılan
Kavimler göçü başlamadı mı daha
Şimdi hayata gebe olan
Meleksi kadın
Meleksi kadın
Tatlı uyarmalara ayarlanan

Ahmet KEMAL