ŞİİR SERÜVENİM
ŞİİR yazıyorum. Boş geçen derslerimde can sıkıntısından şiir yazıyorum. Fen lisesinde de böyle oluyordu. Edebiyat dersine ilgisi olmayan o fencilerin bana kazandırdığı şey şiirdi. Dilseza ve şair gibi bir sürü şiir o yılların ürünü. Elime geçirdiğim bir ajanda bana bir sürü şiir hediye etmişti. Şimdi de yeni bir ajanda aldım elime. Eğitimci günlüğü tutarken aradan şiir de yazıyorum.
Her derse birden fazla şiir kitabıyla giriyorum. İlk günler onalar şiir okuyordum Türk Edebiyatının en güzel şiirlerinden. Şimdi de istiyorlar ama yanıt vermiyorum. Onun yerine kendim şiir yazmayı, kendi şiirimi yazmayı yeğliyorum.
Yazdığım yazıyı kaybettim. Bir oyuncağı kırılmış çocuk gibi üzülüyorum. Ama bu kez kendimi üzmeyeceğim. Söz verdim kendimi hiçbir şeyle üzmeyeceğim. Pozitif olmak zorundayım. Hayatımın bu raddesinde negatif olmak bana gelmez. Lise sıralarında bir divan şairinin beytini ezberlemiş, okul dönüşü yorgunluk ve mutsuzluğumu onunla yener olmuştum. Şöyleydi. Mihnet ü belayı kendine zevk etmededür bu alemde hüner, Gam-ı Şadi felek böyle gelmiş böyle gider. Şair meçhul bu şiir çok kere beni gamdan kurtarmış, gam denizinde boğulup gitmemi önlemiş, sahili selamete çıkmamı sağlamıştır.
Bu kez öyle yapmayacağım. Üst üste yazı yazmayacak, düzeltmeden kaydedeceğim. Kayıt önemli, kayıt her şeyden önemli. Aptal makine aniden durabilir, elektrikler kesilebilir. Her şey olabilir. Emeğimin zayi olmasını istemiyorum. Emeğe değer veriyorum. Öğrencileri de öyle ikaz ederim hep. Emeğe saygı. Emek en güzel şey. O olmazsa hayat olmaz.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta