ANNEM İÇİN YENİ YAZI
. Biz onun tam bir baş belası olduğunu düşünüyor, onun bu yaptıklarının bizim yaşama sevincimizi gideren bir kötü huyluluk olduğunda karar kılıyorduk.
Önce kardeşimle birlik olmuş, sonra onunla kavgalara başlayarak ayrılmıştı. Kardeşim altta o üstte yaşıyorlardı. Çatı katına çıkmıştı annem. Soba bacası tütüyor evin içine sarıyordu. Kardeşime kesin uyarı veriyor evden çıksın diyordu. Kardeşim bir ev bulup çıktı. Taşınırken yarı tatildi ben annemin etkisiyle taşınmada ona yardım etmemiştim ve bu davranışımın doğru olduğunu düşünüyordum.
Annem onun boşalttığım kata yerleşti. Biz yarıyıl tatilini onunla geçirdik. Tatil bitince onu da alarak Ankara’ya gittik. Ama orda durmadı. Kendini gelip alsın diye Abi’mi çağırdı. Kız kardeşim telefon etmiş annem de huysuzluklar baş göstermişti.
Beş yıl böyle geçti. Kah üst kata taşındı Annem, kah orta kata, bazen de alt katı tercih ediyordu. Biz tatilleri onun yanında geçiriyorduk. Kardeşimi yine çağırmıştı evine. Altlı üstlü oturmaya karar vermişlerdi. Sürekli problem çıkarıyordu. Ne yapsak olmuyor bir türlü rahata kavuştum demiyordu.
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
