A- 17 Ağustoslar Silinsin Takvimlerde ...

Çok ama çok,tanımı olanaksız izler bırakan bir tarih 17 Ağustos,dizelerin küçük,korunmasız sözcükleri bile yanıyor dokunduğunuzda...Şiiriniz için teşekkür ediyor,saygılar sunuyorum...

Yaşam içimde efsunlu bir sırdı .ne yaşarsam yaşayayım o korunaklı kulesinden çıkar bana bulaşırdı.yüreğimdeki nehirler ücralarda ki ki gül bahçelerini sular,kuraklığı önlerdi.deprem yıktı içimdeki kulenin duvarlarını,efsunlu sır ortalığa dağıldı.kurudu yüreğimdeki hayat kaynağı.sevdiklerimi kaybetme korkusu,ayakta kalabilme çabası ,havadaki korku.boşluğun sesi,sesin nefti rengi ölüm kokuyordu hepsi ..


Değerli Dostum Mahmut Bey..Yakın geçmişte bizde Van depremini yaşadık .değerli eseriniz o günlere götürdü .acı olsa da gerçek ti .dizel eriniz çok etkiledi beni...umarım bir daha dünyanın hiç bir yerinde yaşanmasın bu gibi felaketler....yüreğimden yüreğinizi selamlıyorum...selam ve sevgilerimle

Afatların yaşanmaması dileklerimle okul arkadaşım'ı kutluyor saygılar sunuyorum.

Sevgili Dost Mahmut Mücahit Özdemir Bey,

Acılarınızı paylaşmak adına milletimize Yüce Yaratan'ın böylesi acıları tekrar yaşatmaması adına üzüntülerinizi paylaşmak isterim. Gerçekten dayanılmaz acılar yaşadık. Bizler sizin yaşadığınız acıları biraz uzaktan hissettik, ama milletimiz ve can acısı duyan Türk halkı için sızıların her yüreği acıttığı o meş'um geceyi hatılamamak mümkün değil. Ben İstanbul'da bir binanın 7. katında yaşıyordum. Eşim, kızım ve ben. 53 saniye süren şiddetli sarsıntıyı en acı duyanlardan birisi olarak milyonlarca eşyamın paramparça olduğuna tanık oldum. Hemen anında kesilen elektrik sonrası ( asansörlerimiz çalışmıyordu ) merdivenlerden kendimizi nsıl dışarıya attığımızı anımsıyorum. Ama 53 saniye süren şiddetli sarsıntı süresince birbirimize sarılarak sadece zifiri karanlıkta dua etmekten başka çaremiz kalmamıştı. Şiiriniz yaşamımın en acı günlerini anımsattığı için, duygulandım ve çok dertlendim. Şiiri sunuş tarzınız gerçeklerle o denli çakışıyor ki, içimden sizin bu şiirinizi aynı korkunç olayı yaşadığınız anda kaleme aldığınız düşüncesi geçiyor. Etkin, başarılı ve gerçekçi... Sizleri bütün içtenliğimle kutluyor, o büyük yıkımda yaşamını yitiren tüm insanlarıma rahmet duaları okuyorum. Hepsinin mekanı cennet olsun ve yüce tanrım böyle yıkımları milletimize birdaha göstermesin...++

Ve.. ben giderken..
Bir Eylül sabahının alaca karanlığında.
Yine öyle...sızlamasın burnumun direği..!
Ne olur..kapatın yarı açık gözlerimi.
Görmeyeyim...
Ardımda kalan o son harabeleri..!

Hocam ne acılar çekti insanımız değil mi ?
Dünyada bu kadar acılar yaşamış kaç millet vardır.
duygulu mısralar,
yüreğinize sağlık.

Deprem ... Adı bile insanın yüreğini titretiyor.Depremler yürekler de deprem yaşıtıyor insana.
Acı ;insanın peşini yıllar geçse bile bırakmıyor ..Ya anılarda ya o günleri arayan gözlerde.. kovalıyor .!Duyarlı yüreğinizden süzülüp gelen bu hüzün kokulu şiirinizi ve sizi İçtenlikle kutlarım Mahmut bey ..Rabbim bir daha böyle büyük afetler göstermesin..Kaleminize ,yüreğinize sağlık.Nicelerine +10
Saygımla

okurken titredim resemen ben böyle olurken ceba siz ne haldesiniz düşünmek bile istemiyorum açıkcası harika bir şiirdi kutlarım selam ve saygılarımla ++++++++ listemde

Mücahit Hocam eskileri biz kaybettik belki bu kadar lüks içinde değildik ama daha neşeliydik çamurlarda oynar toprak yerdik üzerinde debelendik yüreğine sağlık hocam benim de aklımda böyle bir şiir yazmak var çok güzeldi

çocukluk ve gençlik yıllarımızın hayaliyle yolculuk yapan usta kalemin hüzün yüklü anılarıyla baş başa kaldım bir daha yaşanmaması dileyimle ömrüne bereket üstadım sağol

Unutulması zor bir 17 Ağustos, Allah kimselere bir daha yaşatmasın böyle acıları...

Çok içten yazıyorsunuz, öyle ki, hangi şiirinizi okusam içinde buluyorum kendimi.

Çokça tebrikler değerli kaleminize