Gurbet Şiiri - Gökmen Yılmaz Erdem

Başımda dolu dert
denizle, ufuk çizgisiyle
sonsuzlukla adeta bütünleşmiş,
yine koyda uysal, sessiz sedasız bekliyor,
yine içinde saklı alevde
bağıra çağıra gün sayıyor.

Bu seni özlediğim her gün batımında
nefesinle buğu bırakırken yarına,
kırda uçan kelebekler
rengârenk çiçekler
titreyen bedenime merhem olmuyor,
kendiliğinden bitiveren orkideler misali
yarınımız daha güzel uyanmalı,
soluk soluğa, dolu dolu yaşayamadığımız
seven yüreğimiz,
bir başına yaşamamalı.

Hoşçakal diyemediğim
umutsuzluğun pençesinden
artık asla düze çıkamam dediğim yarınlar,
ışık güzel günleri
bir tek can gibi seni müjdeler.

Yerine ne koysam,
feryat ve çaresizlik,
güzel yüzünü görmeme
eşsiz bir ritim hazzını,
almama müsaade etmemekte.

Seninle güldüğüm
Seninle ağladığım
Seninle öfkelendiğim
Seninle isyan ettiğim
Gözlerinden kaçamadığım.

Gökmen Yılmaz Erdem