Anadolu Yüreği Şiiri - Erhan Demir

Gördüm uzaktan,
Ayakta durmuş bir anıt gibiydi.
Yanına vardım usulca
Köşeli kasketinin altından sevecan baktı..
Bilmem kaç kez posta katarının misafirİydi
Siyah dumanlar tozlar içinde.
Bazen sılaya coşkulu,
Bazen gurbete içli.
Ellerinin üstü kemikli sıra dağlardı sanki
Hayatın mengenesi, menteşesi gibi.
Bir ara yüzüne baktım,
Çizgiler derin kuyular misali,
Saymadım, soramadım,
Her biri bir acı roman.
Sonu hüzünler dolu ama riyasız.
Puslu gözlerini seçebildim belli belirsiz.
Aksakallarıyla yavaşça eğilerek oturdu.
Derince bir nefes aldı.
Hayatın yükü sırtında duruyordu
Ve kara lastikleriyle öylece bağdaş kurdu.
Dedim, nerelisin bey amca?
Dedi, '’Erzurum - Şenkaya’lıyam''...

Kucağında bir çıkın nevale,
‘’Buyur yiyek’’ dedi.
Ellerinin içini gördüm o ara,
Emekle yoğurulmuş,
Haritalar misali.
Bir kuru ekmek, dört kara zeytin
Bir de kendi yüreği.
Kılçıl pala bıyıklarının burarak
Yineledi yeniden,
‘’Buyur gel yegen’’ dedi…
‘’Sağol’’ dedim, ‘’bey amca sağol’’…

Yüreğinin güzelliği yüzhattına vurmuştu
Yüzündeki hüzünler
Zoraki bir gülüştü..
Alıp götürdü beni
Anadolu'ya gömmüştü! ..