Cuma Sabahı Şiiri - Murat Dağlıbeg

Cuma Sabahı

Bahar ayını görmeden daha,
Bugün yurdumdan hicret ettim.
Varınca gurbete bir sabaha
Sılaya küstüm de nefret ettim

Beklerken beni bir sevgili
Giderken arkamdan uzandı eli
Akarken amansızca sevda seli
Baktım da elime nefret ettim

Ağlama gözyaşların akmasın
Hasret yüreğini sakın yakmasın
Gözün başkasına hiç bakmasın,
Dedim de dilime nefret ettim

Yüreğim sana olmadı bir an asi
Sevdamız da aşkların en hası
Arkamdan da tutmayasın yası
Dedim de ayrılığa nefret ettim

Bu gün sevdamızın beşinci günü
Lakin dünyayı kapladı bak ünü
İlk seneye de yapalım düğünü
“Hemen” diyemedim de nefret ettim

Topla da görünmesin zülfün
Sen iste yeter, yıkılmasın örfün
İstemezsin davul, zurna, tef’in
Olur dedim, çalgıcıya nefret ettim

Sevdim de dalında bir gülü
Dikeni battı yaraladı bülbülü
Uçar, derken; baktım ki ölü
Gülün dikenine nefret ettim

Seni seviyorum demekti zikrim
Sensiz boş kalmadı inan fikrim
Büyülendim kaybolmasın sihrim
Sana cadı dedim de nefret ettim

Olsun bir mübarek Cuma sabahı
Murad-i ile Şükufe’nin nikâhı
Sen beyaz giyerken giydim siyahı
Utandım da kendime nefret ettim.

Sivas 01.07.07 Murat DAĞLIBEG (murad-i)