Bir çocuk tanıdım seneler önce
Kimsesiz yıkık avare
Sığıntı gibi yaşıyordu Şehirlerde
Yıkılmış bir hayatın parçası...
Kimseler duymuyordu sessiz çığlıklarını
Gözyaşlarını seyrediyordu Hân duvarları
Sabahlıyordu köhne sokakların ayazında
Sevgiye, ilgiye muhtaç kalbi...
Anne özlemi kanatıyordu yüreğini
Tâ derinlerde
Donuk bakışlarında ölüyordu umutları
Okşuyordu saçlarını ağlayan yanlızlığı...
Kayıt Tarihi : 25.12.2007 03:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Safure Kalafat](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/12/25/9829-9829-bir-cocuk-tanidim-9829-9829.jpg)
yüreğinize sağlık
tebrikler
Kimsesiz yıkık avare...
Sığıntı gibi yaşıyordu şehirlerde,
Yıkılmış bir hayatın parçası...
Ne yazık! o çocuklar ziyan oluyorlar. Diğer tarafta ise çocuk özlemiyle tutuşan pek çok aile...Toplumsal bıir yaraya neşter vurmuşsunuz. Duyarlı yüreğinizi kutlarım. Tam puan. Sevgiler...Naime ÖZEREN
TÜM YORUMLAR (7)