Dünya işi eyler beni bir ömür.
Ey Allah’ım imanımı sen kurtar!
Bir oyun var, oyun; oyun içinde...
Ey Allah’ım imanımı sen kurtar!
Gözümde büyürken uzak ve yakın,
Gazabından rahmetine bir akın,
Aklımı eziyor mukaddes yükün.
Ey Allah’ım imanımı sen kurtar!
Bende nice türlü yaşayan canlar,
Bende tüm mekânlar, sanki zamanlar,
Neyi arar, neyi bulur insanlar?
Ey Allah’ım imanımı sen kurtar!
Emin olduğum tek şey; sen tek varsın!
Bilemem kulunda neyi ararsın?
Bana mı baharsın, bana mı harsın?
Ey Allah’ım imanımı sen kurtar!
Şiirim kan ağlar, yakarken ağıt,
Cahile neylesin kalem ve kâğıt?
Ne ibret alırım, ne de bir öğüt.
Ey Allah’ım imanımı sen kurtar!
Güneşten, yıldızdan utanır oldum.
Hilale yüzüm yok, sarardım soldum.
Sabır çeke çeke sızıyla doldum.
Ey Allah’ım imanımı sen kurtar!
Ahir günde zaman, fitne yarışır.
Fesat önden gidip düşe karışır.
Fikrim Kur’an ile nasıl barışır?
Ey Allah’ım imanımı sen kurtar!
Dünyevî duanın ümmeti üzre,
Ümmet sultanının himmeti üzre,
En çok sevdiğinin hürmeti üzre,
Ey Allah’ım imanımı sen kurtar!
Kayıt Tarihi : 3.10.2011 23:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!