Son güzlük - ilk baharlık

…Hep aynı güz sabahı
Buraların bize tanıdık gelen bungunluğu. İncir ağacı
kirli yeşil, bozuk yataklar, ekşi kokulu odalardan koca kentlere kaçışlar.
Tuhaflık, çarptı çarpacakken otoların önünden sıyrılarak geçen mahmurluklar
Farklı bir sevecenlik
öğrenci telâşlarıyla dolu yollar
Songüzün ilk çiçekleri
Boş sahanlık
Şiirdeki ses

2. Alışmalı insan
Sabretmeli baharın kapıya dayanacağı günlere doğru
Kardelenler delince buz’u
Gök gürleyip bulutlar yarılıncaya değin
Havaya
Suya
Ve toprağa düşünceğe
değin cemreler
Sevgiliyi sarıncaya değin kollarım
Bu dizelerim dudağına değinceye değin aşkın

26 Ekim 2018-95