90'larda Hasan Güney'le Ankara'ya Gitmek

90’larda Hasan GÜNEY’le Ankara’ya giderdik.
Ya orta okul ya lisedeydim.
Arabanın içinde,
Çeşitli yerlerde başlardı:
“ Burada bu vardı. “
“ Şurada şunu yapardık. “
Ben de salak çocuk kafasıyla:
“ Of yine mi? “ derdim.
Kebap okul günleri bitti.
Bu adamı anlamama sebepti.
Hem de daha derinlemesine,
Daha hissedercesine,
Gezinmek o “ Of yine mi? “ dediğim şehirde.
O şehre gittiğim de,
Birşey beni çekiyor.
O günlerin geçtiği eve.
O apartmanın önünde durup,
Kafayı kaldırıp o eve bakmak,
Mekanlarda gezinmek,
TIKINAK’a gidip,
“ Selam TIKINAK. “ demek.
TIKINAK’da da bir şey yok.
Altı üstü bir internet kafe,
Ama yaşanmışlık var.
“ Of yine mi? “ diyen salak çocuğun,
Anlaması için yılların geçmesi gerek.
Hasan anlatsa da,
O anlamazdı.
Nasıl anlasın ki yaşanmışlığı,
Yaşamamış o şehirde.
Seneler sonra yaşadı.
Öğrendi.
Hasan GÜNEY’den beter oldu.
Şimdi kendi haline güler oldu.
AnlatılanI anlamayan,
Yaşadıkça kendi hatalarıyla, özlemleriyle,
Anlaşılan malum süreç,
Hayat işte,
Geçecek.
Er ya da geç.