Garip Garip** Şiiri - Kaan Yıldız

Yâr, Sivas’a bir gün yolun düşerse;
Hatırla yârini, gül garip garip.
Bir an hicranıyla gözün yaşarsa;
Ağlama, yaşların sil garip garip.

Kısmet değil imiş visâle ermek,
Sivas’a gelip de yüzünü görmek,
Sana çiçeklerden bir demet vermek,
İstedim, olmadı, bil garip garip.

Yazgımız böyleymiş, feryat ne çare!
Aşkından gün be gün düşmüşüm hare,
Şimdi gönül yasta, kalp pâre pâre;
Öleyim, sebebim ol garip garip.

Sevgilim, sevdâ bu, yüreğe iner;
Bir vakit şahlanır, bir vakit diner.
Feleğin çarkları aleyhte döner,
Vuslata kapanır yol garip garip.

Mevsimler değişti, yaz kışa döndü;
Kirpiğim altında göz yaşa döndü,
Sensiz dudağımda söz boşa döndü,
Kadere kem söyler dil garip garip.

Şimdi Sivas benden, ben senden uzak;
Gelemem yollara kurulmuş tuzak,
Kokuna hasretim, yıllar geçti, bak!
Kokundan bir katre sal garip garip.

Bizim de devrimiz geçti düş gibi,
Ömür elimizden uçtu kuş gibi,
Aşkından ölürsem bir berduş gibi,
O gün mezarıma gel garip garip.
O gün başucuma gel garip garip.

Kaan YILDIZ
(Ankara 2014)