Bir Türk Sanat Müziği şarkısı tadında başlamıştı her şey; bir kadeh seni içmiş,körkütük sarhoş olmuştum.Dünya artık başkaları için döndüğünden iki kat hızlı dönüyordu benim için,hoş gelmiştin,sefalar getirmiştin...
' Asırlardır bekledim,hakikat oldu rüyam.
Koklamaya kıyamam benim güzel manolyam.'
Sen'li günler değer kaybettiriyordu sensiz geçen günlere.İyi ki vardın...Sanki o güne kadar çayı şekersiz içiyordum ve senle birlikte şekeri keşfediyordum.Tarifsiz mutluluklar vardı içimde,nostaljik şarkılar dilimde:
' Bim bam bom...Çok şükür dostlar,
Artık benim de bir sevgilim var...'
Rambo'dan bile güçlü hissediyordum kendimi,yanımda sen varken ve anlıyordum Ferhat dağı nasıl delmiş,Şirin'i çok severken...Arabesk sevinçler taşıyordum gönlümde,yere bile basmıyordum seni gördüğümde...
'Her şey uygundu,her şey uyumluydu,seninle birlikte her şey mümkündü...
Sanki dünyanın en güçlü insanıydım,seninle birlikte dünya çok küçüktü...'
...Ve gün geldi lale devri bitti.Lale de,manolya da gitti.Sanki ay,güneş,yıldız hep birden tutulmuştu ve kalbim yerinde yoktu; sende unutulmuştu.Yıllar önce en baba sözü söylemişti terk etmeye dair,Hayaloğlu diye bi şair:
'Dostlukmuş,ölüme yürümekmiş,üstüne titremekmiş,vefaymış...
Aşk dediğin,zavallı bi kapıyı duvara çarpıp çıkıncaya kadarmış.
Bana koymaz deyip sancını bir kilo rakıyı gömsen de akşamları,
Asıl sancı uyandığında bütün odaları boş görünce koyarmış...'
Arabesk günler yaşadım senden sonra.En damar şarkıları dinleyip damardan seni aldım günde iki kez,aç karnına...Doktor yasaklamıştı seni,hatta üzerinde 'öldürür' de yazıyordu,ama gönül işte; laf geçmiyordu...
'Sen bende,ben ölürsem ölürsün.
Sen ölürsen,ben zaten ölürüm...'
Hafif müziğe alıştım sonraları,hafifleyince biraz sensizliğin acısı ve artık toplam 180 değil kalbimin üç iç açısı.Hala her filmde seni izliyor,her tiyatroda seni alkışlıyorum.Nasıl çekip gitmiştin son perdede,sen amatör oyuncu.Nasıl acıklı söylerdi rahmetli Kazım Koyuncu:
'Sevdiğim senin aşkın ciğerlerimi dağlar.
Hiç mi düşünmedin sen, sevdiğin böyle ağlar? '
Şimdi yoksun işte.Yoksunum senden,benden ve bizden...Kalbimin yeri çok ağrıyor,koca bir boşluk göğsümde,bari onu bıraksaydın,götürmeseydin senle...Artık saatleri sayıyorum sensiz ölmek için,gelecek misin kabrime? Keşke bir kurşun sıksaydın,beni terk etmek yerine...
'Hiç sevmediğim bu yalnız akşamlarda sensizliğe alışıyorum.
Ölümü bekleyen hastalar gibiyim; bin ölüyor,bir yaşıyorum...'
Kayıt Tarihi : 16.5.2009 11:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!