877-Bediüzzaman'ın Said Nursi'nin Hizmet ...

Üstadın hayatını “birlikte” bir daha düşünelim
Nasıl işkence, eza, cefa çektiğini “bilelim”

Vatanı, Milleti için çıkar meydana “delicesine”
Hakikaten “delidir” denir atılır akıl hastanesine

Din-i mübin İslam uğruna “isyanı” yatıştırır
Divanı harpte “haindir” diye yargılanır

“Vatan” müdafaasında en önde
Meydan okur “düşmana” at üstünde

Gülleler, mermiler “yağmur” gibi yağmakta
Girmez sipere, kılıç elinde “dimdik” ayakta

Talebelerinin hepsi oldu “şehit”
Cenabı “Allah” en büyük şahit

Esir düştü kâfir “Rus’a”
“Esaret” altında kalır yıllarca

Esirken döner “idam sehpasından”
Vermez taviz “mukaddesatından”

Moskof esaretinden eder “firar”
Vatan “hapishanelerinde karar kılar”

Kuranı asrın anlayışına göre etti “tefsir”
Adı, Risale-i Nur; “zındıkaya etti tesir”

Memleketinde bir “cani” gibi muamele görür
“Vatan haini” sanki o şehirden, o şehre sürülür

Sevk edildi “mahkemeden, mahkemeye”
Yoktu evi barkı, “ikametgâhı oldu hapishane”

Vicdansızca defalarca verildi “zehir”
“Ölüm haberi” dört gözle beklenir

Yasak, en yakın “akrabasıyla” bile görüşemez
Can dostu, arkadaşları dahi “ziyaret” edemez

Ramazan ayında bağlıdır “şeytan-ı cinni”
Görevi devraldı sanki “şeytan-ı insi”

Yaşamadı huzur ve huşu içinde bir “hayat”
“Ölüm” döşeğinde bile bırakılmadı rahat

Aylardan Ramazan, gün “Kadir gecesi”
Yapıldı Hazreti Üstadın “vuslat merasimi”

Halil İbrahim dergâhı merasim “mekânı”
Uzun yıllar önce hazırlanmıştı “mezarı”

“Sema ağlıyor” bulutlar gözyaşı döküyor
Urfa’ya, kristal taneli “yağmur” yağıyor

Mezarına bile “gece baskını” yapılır
Kabrinde de “huzur verilmedi” çıkarılır

Götürüldü “meçhul” bir yere
Kader uymuştu Üstadın “vasiyetine”